VAL LAVIZZARA
Terug uit het Bavona dal blijven wij de Maggia weer volgen en slaan bij Cavergno linksaf in noordoostelijke richting. Het Maggia dal krijgt hier een naamswijziging en gaat Val Lavizzara heten. Het eerste dorp in de Lavizzara vallei is Brontallo dat ca. 200m hoger ligt dan de doorgaande weg, op een rotsachtig terras, vastgeklampt tegen de berghelling. Opvallend zijn de karakteristieke stallen in Brontallo, die er allemaal hetzelfde uitzien en met de opening allen een kant opstaan. Menzonio is het volgend dorp dat evenals Brontallo links van Maggia ligt (stroomopwaarts gezien) ca. 100m boven de doorgaande weg richting Peccia. Beide dorpen worden door de plaatselijke busmaatschappij aangedaan tijdens heenreis naar Fusio. (Let wel alleen tijdens de heenreis).
De St. George kerk van Brontallo dateert uit de 17e eeuw en sluit de woonwijk naar het noorden toe af, de buitengevel is versierd met een gigantische Sint-Christoffel fresco. De twee gestucte zijkapellen zijn rijkelijk versierd met Madonna aan de linkerzijde en het heilig kruis aan de andere zijde van de kerk. De grafstenen aan de buitenmuur duiden erop dat er ooit begraven is rondom de kerk. Het knekelhuis is een van de oudste gebouwen in de Maggiavallei. Het knekelhuis heeft fresco's uit de 16e eeuw. Brontallo heeft een rijkdom aan historische gebouwen o.a.; de wijnpers, de dorpsbakoven en Die Graa.
De Graa, zijn twee woningen die buiten het dorp staan vanwege het brandgevaar, ze zijn in 2004 in originele staat herbouwd. In deze woningen wordt namelijk in de maanden oktober en november, gedurende 20 dagen een vuurtje gestookt om de kastanjes die op de eerste verdieping liggen te drogen. De kastanjes werden meerder malen per dag gecontroleerd en omgedraaid. Na het drogen werden ze uit hun schil geslagen waarna ze in een droge ruimte lang bewaard konden worden. Zoals wij aardappels als hoofdgerecht hebben zijn de tamme kastanjes dat in deze streek.
Wij wandelen langs de kerk en het knekelhuis en dalen af naar de doorgaande weg die we passeren en wandelen over de Maggiakloof via de oude romeinse brug, "Ponte della merla" terug naar Cavergno en Bignasco. Het eerste gedeelte lijkt nog iets op een romeinse weg, maar al gauw wordt het wandelpad stenig en rotsig. We passeren een bergbeek en bereiken niet veel later Presa di dentro.
Op een informatiebord staat te lezen hoe de kern van Presa is gerestaureerd. De kilometers lange droge muren zijn door vrijwilligers gerestaureerd. Hoewel de meeste huizen nu vakantiewoningen zijn kon deze enclave zijn oorspronkelijke karakter behouden. De gezamenlijke investeringen bedroegen maar liefst 250'000 CHF. Ook een oud verwaarloosd kastanje bos van 1,4ha werd gerestaureerd en nieuw aangeplant. De eikenbomen waren belangrijk voor het voedsel van de dieren en ook deze 1ha werd in ere hersteld.
Na ruim een kilometer bereiken we Cavergno, via Pont Lött passeren we de Maggiakloof en wandelen langs de dala Bisa kapel het dorp binnen. De wasplaats op het plein en een oude stal uit 1372 geven aan dat Cavergno een rijk verleden heeft. De kerk gewijd aan Sant'Antonio da Padava werd gebouwd in 1682, het kreeg in de 18e eeuw de twee zijkapellen en in 1817 vond er een uitbreiding plaats van het koor. We wandelen verder door het dorp maken enkele foto’s en wandelen door richting Bignasco. Langs de Bavona bereiken we het hart van Bignasco, “Albergo Posta” , thans een restaurant en de San Michele kerk tegenover het restaurant. Achter de kerk aan het hoofd van de romeinse San Rocco-brug staat het oratorium S. Rocco dat dateert uit de 16e eeuw. Over de brug gaan we verder door het dorp en wandelen langs een opbergschuur geplaatst op muizentegels, een systeem dat we al kennen uit het kanton Wallis en Berner-Oberland. De stenen dienden ervoor dat men geen ongedierte als muizen en ratten in schuur kreeg. Over de brug wandelen we richting station waar we een blik werpen op Bignasco, links stroomt de Bavona uit het Bavonadal en rechts stroomt de Maggia uit Val Lavizzara. Broglio en Prato-Sornico zijn evenals zovele gehuchten in de Lavizzara vallei, fascinerende gehuchten van historische waarde. Na Broglio en Prato-Sornico bereiken we Peccia, waar het dal zich splitst in het Lavizzara dal en Valle di Peccia. Wij rijden met de bus verder langs de Maggia in de Lavizzara vallei en bereiken niet veel later Mogno. Mongo is door de kerk, die ontworpen is door Mario Botta, een bekende bezienswaardigheid geworden. Het architectonische meesterwerk is met afwisselende lagen van graniet uit het Maggia dal en marmer uit het Peccia dal gebouwd. In de kerk is er plaats voor 15 mensen, het glazen dak zorgt ervoor dat al het licht van boven komt in de kerk. De kerk is vernoemd naar Johannes de Doper en staat op de plek waar in 1986 de kleine kerk uit de 17e eeuw werd bedolven door een lawine. Vervolgens bereiken we Fusio het laatste dorp in de Lavizzara vallei. Val Lavizzara krijgt een naamswijziging en gaat bij het stuwmeer Val Sambuco heten.
Op een informatiebord staat te lezen hoe de kern van Presa is gerestaureerd. De kilometers lange droge muren zijn door vrijwilligers gerestaureerd. Hoewel de meeste huizen nu vakantiewoningen zijn kon deze enclave zijn oorspronkelijke karakter behouden. De gezamenlijke investeringen bedroegen maar liefst 250'000 CHF. Ook een oud verwaarloosd kastanje bos van 1,4ha werd gerestaureerd en nieuw aangeplant. De eikenbomen waren belangrijk voor het voedsel van de dieren en ook deze 1ha werd in ere hersteld.
Na ruim een kilometer bereiken we Cavergno, via Pont Lött passeren we de Maggiakloof en wandelen langs de dala Bisa kapel het dorp binnen. De wasplaats op het plein en een oude stal uit 1372 geven aan dat Cavergno een rijk verleden heeft. De kerk gewijd aan Sant'Antonio da Padava werd gebouwd in 1682, het kreeg in de 18e eeuw de twee zijkapellen en in 1817 vond er een uitbreiding plaats van het koor. We wandelen verder door het dorp maken enkele foto’s en wandelen door richting Bignasco. Langs de Bavona bereiken we het hart van Bignasco, “Albergo Posta” , thans een restaurant en de San Michele kerk tegenover het restaurant. Achter de kerk aan het hoofd van de romeinse San Rocco-brug staat het oratorium S. Rocco dat dateert uit de 16e eeuw. Over de brug gaan we verder door het dorp en wandelen langs een opbergschuur geplaatst op muizentegels, een systeem dat we al kennen uit het kanton Wallis en Berner-Oberland. De stenen dienden ervoor dat men geen ongedierte als muizen en ratten in schuur kreeg. Over de brug wandelen we richting station waar we een blik werpen op Bignasco, links stroomt de Bavona uit het Bavonadal en rechts stroomt de Maggia uit Val Lavizzara. Broglio en Prato-Sornico zijn evenals zovele gehuchten in de Lavizzara vallei, fascinerende gehuchten van historische waarde. Na Broglio en Prato-Sornico bereiken we Peccia, waar het dal zich splitst in het Lavizzara dal en Valle di Peccia. Wij rijden met de bus verder langs de Maggia in de Lavizzara vallei en bereiken niet veel later Mogno. Mongo is door de kerk, die ontworpen is door Mario Botta, een bekende bezienswaardigheid geworden. Het architectonische meesterwerk is met afwisselende lagen van graniet uit het Maggia dal en marmer uit het Peccia dal gebouwd. In de kerk is er plaats voor 15 mensen, het glazen dak zorgt ervoor dat al het licht van boven komt in de kerk. De kerk is vernoemd naar Johannes de Doper en staat op de plek waar in 1986 de kleine kerk uit de 17e eeuw werd bedolven door een lawine. Vervolgens bereiken we Fusio het laatste dorp in de Lavizzara vallei. Val Lavizzara krijgt een naamswijziging en gaat bij het stuwmeer Val Sambuco heten.
