Refuge Alpe San Romerio (1795m)
Hoogte: 1795m
Kaart: 28 Oberengadin | Kümmerly & Frey (wandelroute)
Max. Slaapplaatsen: 33
Startpunt: T2 Viano ca. 2.15h, T2 Piaz 0.30h.
Geopend: vanaf 1 mei tot eind oktober
Website: www.sanromerio.ch 
De berghut is geheel zelfvoorzienend, water komt uit een eigen bron dat bijna een kilometer verder ligt en regelmatig wordt gecontroleerd, energie wordt geleverd door zonnepanelen en warmte komt van de houtkachel. Bovendien heeft het een eigen Alpenmoestuin.
Voor het welzijn en een goede nachtrust zijn de slaapkamers van natuurlijke materialen gebouwd zoals steen en hout, ja zelfs de bedden zijn van dikke planken gemaakt. Er zijn een aantal slaapvertrekken met een verschillende aantal bedden (stapelbedden) er is slechts 1 slaapkamer met een tweepersoonsbed. Bovendien heeft het nog een verdieping hoger een slaapzaal.
Nieuw is de sterrenkamer, een berghutje (slaapkamer en wc) 10 minuten lopen boven de San Romerio Alp. Het is gelegen op een gebouwd platform van hout met een adembenemend panoramisch uitzicht. Het wordt enkel verhuurd bij droog weer omdat het bed in het huisje, over rails naar buiten kan worden geschoven en men dus letterlijk onder de sterrenhemel kan overnachten, hoe romantisch kan het zijn.
Petje af voor de familie Bongulielmi dat ze dit in deze tijd voor elkaar weten te krijgen om zonder milieubelastende vormen van energie en met het gebruik van de huidige natuurlijke middelen en energiebronnen. San Romerio is een ideaal startpunt voor bergwandelingen door valleien of naar andere berghutten. Zij die het bergweggetje niet durven of kunnen rijden is Viano nog een vertrek optie al is de rijbaan hier naartoe ook geen geweldige.
Vanaf Viano staat de wandeling 2.15 uur aangegeven. Wij rijden verder naar Piaz en parkeren hier de auto. Het is gestopt met regenen, maar de wolken zijn tegen de bosrand blijven hangen en af en toe wandelen we als het ware in de mist. Piaz met een enkele woning wandelen we voorbij en gestaag gaat het bergopwaarts en na een half uurtje bereiken we de alp. We maken direct wat foto’s want stel je voor dat het nog verder dicht trekt en gaan dan naar binnen. Na onze lunch en wat gekeuveld te hebben zien we dat het opklaart en maken we aanstalten om te vertrekken, maar niet voordat we de kerk hebben bezichtigd.
De sleutel van de kleine kerk hadden we inmiddels van de huttenwaard gekregen die ons vertelde dat we de klok hard moesten luiden omdat dit geluk brengt. Het schip van de San Romerio-kerk (in dialect “San Rumeri”) werd in de 11e eeuw gebouwd, toren en het koor werden in de 15e en 16e eeuw toegevoegd. De eenvoudige kerk werd voor het eerst genoemd in 1055, het was gelegen aan een belangrijke muilezelweg, op een schilderachtige locatie, hoog boven Lago di Poschiavo. In de loop der jaren werd er een klooster en hospiz gebouwd, bewoond door broers en zussen. De Alp is al eeuwenlang een belangrijke en populaire plek, die door vele mensen is bezocht. De kleine Romaanse kerk bevindt zich op de afgrond van een aardverschuiving en staat onder monumentaal toezicht van het kanton Graubunden. Pas in 1998 werden er fresco’s op een muur in de kerk ontdekt. Ondanks de regen en nevel die wij hadden op de heenweg was de gastvrijheid en vriendelijkheid op Alp San Romerio er niet minder om.
Na het terugbrengen van de kerksleutel rekenden we af en namen we afscheid. Het weer was inmiddels opgeklaard zodat we in de namiddag dan toch nog een paar heldere foto’s konden maken van het kerkje met de afgrond op de San Romerio Alp. Ik zij tegen mijn vrouw, toch maar goed dat we de kerkklok hebben geluid anders hadden we deze foto niet kunnen maken.
Wandelend naar beneden kwamen we Gino tegen, hij was even naar de winkel geweest en had wat boodschappen gehaald. We keuvelden wat en namen afscheid tot een volgende keer bij beter weer riep hij nog, niet wetend dat mijn vrouw doodsangsten heeft uitgestaan en dit pad nooit weer wil rijden.
