MESOCCO
Mesocco het bergdorp met zijn oude kerken en nauwe steegjes, behoort ook tot het Valle Mesolcina net als San Bernardino met nog een twaalftal nederzettingen. Buongiorno gaat het links en rechts de oudjes zitten onopgemerkt op een bankje voor hun huis, genietend van het mooie weer. Half Duits en half Italiaans probeert iemand ons uit te leggen hoe we eenvoudig bij de S.S. Pietro e Paolo kerk kunnen komen, door de smalle steegjes. We bedanken hem en alweer gaat het op z’n Italiaans Arrivederci.
De kerk van de heiligen Petrus en Paulus werd voor het eerst vermeld in 1219, na 1611 werd het gerenoveerd en kreeg het een zijkapel aan de noordgevel. Pas in 1773-1783 werd de zijkapel aan zuidgevel aangebouwd. De kerk heeft een rijk geïllustreerd zachtroze met wit gipsen plafond boven het altaar. Het schip is bedekt met een modern houten plafond. Achter in de kerk staat een oud doopfont uit 1615 in wit geribbeld marmer met houten deksel.
Door het dorp dwalend bereiken we de San Ròcch welke dateert uit de het begin van de 16e eeuw. De kapucijnenbroeders hadden het in 1668 als hospiz in gebruik. De rijk beschilderde fel gekleurde taferelen sieren de kerk, de 14 staties sieren de zijgevels. Het koor heeft een kruisgewelf en is versierd met fresco’s van Francesco Antonio Giorgioli. In het dorp valt verder weinig te beleven we hebben onze zinnen dan ook op de kasteelruïne en de Santa Maria kerk gezet welke aan de zuidzijde van het dorp staan. We rijden een eindje zuidwaarts door de stad en passeren het oude stationsgebouw dat zo te zien al jaren geen dienst meer doet. De treinrails liggen nog in de rijbaan en lopen tussen het station en de goederenloods door een teken dat er ooit een treinverbinding is geweest. Iets zuidelijker bereiken we de kasteelruïne en Santa Maria kerk van Mesocco. Het is een van de grootste burchtcomplexen van Zwitserland, Ruderi del Castello Mesocco. In de middeleeuwen een onneembaar bouwwerk dat een belangrijke rol speelde vanwege zijn strategische ligging. De ooit zo sterke vesting uit de 13e eeuw is in de loop van de eeuwen vervallen tot wat het nu is, kasteelruïne Mesocco. Links van het pad naar de burcht staat de Santa Maria del Castello kerk uit de 15e eeuw. Het heeft bijzondere wandschilderingen en fresco’s uit vorige eeuwen. Tot onze verbazing waren alle deuren gesloten.
De kiosk bij de oprijlaan naar de burcht bracht uitkomst. Een sleutel moest op het gemeentehuis gehaald worden, aangezien de lieftallige dame niets te doen had wilde ze de sleutel wel even voor ons halen. Het loont zich zegt de dame. Zo gezegd zo gedaan terwijl wij op het terras zitten te genieten van een ijsje rijdt deze aardige dame naar het gemeentehuis en overhandigt ons niet veel later de sleutel van Santa Maria del Castello, veel plezier en geniet ervan zegt ze.
En inderdaad het heeft zich geloond de laat-romaanse fresco’s zijn in uitstekende staat en de gedetailleerde gipsen plafonds zien er prachtig uit. Zonde dat dit niet meer onder de aandacht van de wandelaars en bezoekers van de kasteelruine wordt gebracht, menigeen loopt de kerk zo voorbij niet wetende wat er zich voor moois achter de kerkmuren bevindt. Betaal je in de St. Martinskerk van Zillis grof geld om naar binnen te gaan, hier is het gratis even een sleutel halen. We maken nog even een praatje en bedanken de vriendelijke kiosk vrouw hartelijk en vervolgen de route richting Bellinzona.
