VISPERI SUONE
De Visperi Suone ontspringt op een hoogte van 790m uit de Gamsa, die vervolgens zijn oorsprong vindt op de Gamsagletscher achter in het Nanztal. Het eerste deel van de Visperi Suone wordt door buizen geleid door een bergwand boven Gamsen. De Visperi Suone kwam al in 1521 voor in de boeken. Op de zuidhelling boven Gamsen, Eyholz en Visp eindigt het 10km. lange Viperi-traject op de “Hubel” achter het Ziekenhuis van Visp.
Langs en over een kalksteen rots langs de Visperi Suone vormen zich prachtige stalactieten en stalagmieten. Een blik achterom laat zien dat we al een behoorlijk stuk van Visp zijn verwijderd. Voor ons doemt Gamsen op, met zijn bekende landmuur. Even is het opletten, een gladde slang is wat onrustig op het pad tijdens onze wandelroute. Bij een volgende splitsing wandelen we langs de Suone richting Gamsuchi/Nanztal dat vanaf deze zijde niet meer is te bereiken zoals even later is te zien. Bij het bord verboden voor voetgangers na de bocht is duidelijk te zien waarom, de wandelroute gaat op dat punt niet meer verder. Op de doorgaande weg passeren we de Gamsa en bereiken niet veel later de landmuur van Gamsen.
We wandelen door de smalle steegjes in het oude gedeelte van Visp, langs het Grafenschloss, het oude ziekenhuis en de Meierturm bergop richting “Hubel”. Na het “Bildungshaus St. Jodern”, (waar men in stilte kan bijtanken, inspiratie op kan doen, conferenties kan bijwonen, of cursussen kan volgen) slaan we linksaf en volgen de aanwijzing Visperi Suone. Het Bildungshaus heeft naast eigen cursussen en evenementen ook seminarruimtes beschikbaar. Langs de woningen hebben we de slecht gemarkeerde wandelroute gevonden, we passeren de drukke rijbaan richting Visperterminen en wandelen het kastanje bos in.
Op de wijnberg, langs de muur en door het bos wandelen we stroomopwaarts langs de Visperi Suone. De “Schlegel” in de suone is in ere hersteld en waakt over het water, door een klopteken te geven op de steen. Langs rotswanden en steile hellingen bereiken we het gedeelte waar in april 2011 een hevige bosbrand heeft gewoed. De bomen staan er anno 2015 nog geblakerd bij, daarentegen hebben struiken en bloemen zich enorm snel hersteld. Wij besluiten om bij Eyholz (Grossi Matte) richting de hoofdrijbaan van het dal te wandelen. Het andere gedeelte bewaren we dan voor een volgende keer. Om nog meer informatie te krijgen over de vele suonen in Wallis kijkt u op de volgende links: http://www.musee-des-bisses.ch/ of http://suone.ch/. In 2016 vervolgen we deze wandeling waar we vorig jaar gestopt zijn. Gestaag winnen we hoogte op de zuidhelling boven Eyholz, op deze mooie zonnige dag. Bij de enorme bekkens die modderlawines en stenen opvangen maken we een foto richting Visp met de klaprozen op de voorgrond. De bekkens zorgen ervoor dat steenmassa’s bij hevige regenval niet richting het dorp denderen. De wandelroute is gevonden en gemoedelijk wandelen we langs de Suone richting Brig-Glis. De eerste passage is langs een waterval, die uit het bos langs en onder de brug door dendert. Langs de wandelroute hangen foto’s met informatie over de hevige bosbrand van 26 april 2011. Op de splitsing blijven we Brig-Glis langs de suone volgen. Het bovenste wandelpad gaat richting Rohrberg, Gibidum en Gibidumpass, dat met de kabelbaan vanaf Visperterminen ook te bereiken is. Bij de twee sluisdeuren wordt de Visperi Suone gesplitst in een boven- en onderloop. Langs steile rotswanden, waar het af en toe bukken is om het hoofd niet te stoten, vervolgen we de wandelroute. In een open stuk hebben we zicht op de trein onder in het dal, de spoorlijn halverwege de bergwand aan de overzijde (zgn. Sudrampe) en het Brigerbad.
Langs en over een kalksteen rots langs de Visperi Suone vormen zich prachtige stalactieten en stalagmieten. Een blik achterom laat zien dat we al een behoorlijk stuk van Visp zijn verwijderd. Voor ons doemt Gamsen op, met zijn bekende landmuur. Even is het opletten, een gladde slang is wat onrustig op het pad tijdens onze wandelroute. Bij een volgende splitsing wandelen we langs de Suone richting Gamsuchi/Nanztal dat vanaf deze zijde niet meer is te bereiken zoals even later is te zien. Bij het bord verboden voor voetgangers na de bocht is duidelijk te zien waarom, de wandelroute gaat op dat punt niet meer verder. Op de doorgaande weg passeren we de Gamsa en bereiken niet veel later de landmuur van Gamsen.
