MERLIGEN
Merligen, ook wel het palmdorp, oftewel de Riviera aan de Thunersee genoemd, dankt zijn naam aan zijn gunstige ligging. Het dorp ligt aan de noordzijde van de Thunersee op de zuidelijke helling van de Niederhorn en profiteert zo van een mediterraan klimaat.
Blikvanger van het dorp is de uit kalksteen opgetrokken kerk van Merligen. Hij werd in 1937 gebouwd met de kalkstenen uit de steenbrekerij Balmholz. Door de grote werkloosheid in die tijd is de kerk met eigen mankracht gebouwd en dus zonder machines.
In de kalksteenoven van Merligen werd op de oeroude methode, (die al bekend was bij de Grieken en Romeinen) slakkenhuizen en schelpdieren verbrand, waardoor de droge kalk overbleef in de kalkoven. Door het vervolgens weer met zand en water te mengen kreeg men een bouwmortel. Iets verderop in het dorp bereiken we de “Panzersperre” de dikke betonnen blokken moest een aanval van een tankbataljon voorkomen of vertragen. Achteraf bleek het niet nodig te zijn geweest want Zwitserland bleef neutraal in de 2e wereldoorlog, maar het land nam daarentegen zelf wel maatregelen. Deze maatregelen zijn hier en daar in Zwitserland nog te zien.
Naast de betonblokken en de bunker die iets hoger is gebouwd liggen de wijngaarden van Merligen. Het schijnt een goed jaar te worden, tussen de wijnranken is er veel bedrijvigheid, over de Thunersee staat de markante Stockhorn. Schloss Ralligen herinnert nog aan de glorieuze bloeiperiode van de wijnbouw, het gebouw uit de vroege 16e en 17e eeuw was oorspronkelijk een wijnboerderij van de kloosterlingen uit Interlaken. Deed in 1890 dienst als school en nu huisvest zich er een evangelische broederschap.
Dan wandelen we door een bosrijke omgeving richting Endorf en Sigriswil, dat we niet veel later bereiken. Een rode Wouw in de lucht trekt onze aandacht en die leggen we dan ook vast op de gevoelige plaat. Een volwassen exemplaar heeft een spanwijdte van 1.60m en is 62 cm groot. Langs de kerk van Sigriswil bereiken we ons eindstation in Sigriswil, voor de hangbrug, die ook eenvoudig met het openbaar vervoer te bereiken is en van waaruit we het laatste wandeltraject naar Thun gemakkelijk kunnen hervatten.
