SAN SALVATORE NAAR MARCOTE
De huisberg van Lugano, San Salvatore, daar moet je gestaan hebben om een idee te krijgen van de volledige omvang en pracht ervan. Het 360 graden panoramisch uitzicht is bijzonder indrukwekkend en strekt zich uit van het Meer van Lugano, het Po-gebergte tot aan de toppen van de Zwitserse Alpen. Een kabelspoorbaan uit 1890 waarvan het dalstation zich in Lugano-Paradiso bevindt legt het traject naar de 882 meter hoge San Salvatore af in twaalf minuten. Tussen de hoge betonblokken door van woningen, kantoren en hotels wurmt de spoorbaan zich hier een weg door, over spoorbruggen en door tunnels naar het midden station Pazzallo, waar men moet overstappen om vervolgens de Monte San Salvatore te bereiken. Één wagon rijdt dus op het onderste traject en één wagon op het bovenste traject. Sinds de bouw in 1888 bevindt het aandrijfstation met machinekamer zich op het tussenstation. De twee rijtuigen zijn met staalkabels verbonden over een midden-control op het tussenstation, zodra het ene rijtuig naar boven wordt getrokken laat de midden-control het andere rijtuig naar beneden rollen (zwaartekracht). Dit principe werkt alleen als beide staalkabels, in dit geval 1650m, even lang zijn. Het midden-control wordt elektrisch aangedreven met een 200Kw elektromotor.
Op het bergstation wandelen we gelijk tegen het bergrestaurant Vetta San Salvatore aan. Bezoekers hebben buiten de terrassen van het restaurant gratis toegang op een exclusief terras dat op het zuiden ligt.
Op het dak van de kerk, de top van San Salvatore hebben we een onbelemmerd 360 graden uitzicht over Zuid-Tessin. In 1213 was er op de top een kleine kapel gewijd aan St Lorenzo in Lugano. Al snel werd het een kleine kerk en in 1414 staat een primitief uiterlijk van de kerk op perkament dat bewaard is gebleven in de archieven van Carona. In 1703 werd de kerk afgebroken, in 1704 werd er met de bouw van de nieuwe kerk begonnen die in 1718 werd voltooid. In 1969 werd op de San Salvatore het centrum voor bliksemonderzoek geopend en in 1969 kwam de installatie van de PTT-televisie- en radioantennes. Het San Salvatore museum opende in 1999 zijn deuren. Na bezichtiging van de uitzichtplatvormen en het maken van de benodigde foto’s wandelen we langs het restaurant richting Morcote. De wandeling van de top van de San Salvatore door kastanje-bossen naar Marcote, aan het meer van Lugano, wordt beschouwd als een absolute klassieker. Carona, met het San Grato park en Madonna d’Ongero maken de ruim 3 uur durende bergkamwandeling van Monte San Salvatore tot aan Morcote compleet. De afdaling van de San Salvatore begint weliswaar steil en is behoorlijk stenig, maar vanaf Cione gaat het over een comfortabel wandelpad richting Carona. De kapel van Santa Maria delle Grazie werd gebouwd in Cione in 1624 samen met de Madonna d’Ongero in het westen van Carona in de bossen. De huizen in Cione dateren uit dezelfde periode. De kerken en huizen vertegenwoordigen de groeiende rijkdom van de dorpen/gehuchten Cione en Carona als gevolg van de emigratie van kunstenaars. Uit een document blijkt dat Cione voor het eerst vermeld werd in 1213.
We besluiten om via Vico Morcote af te dalen naar Morcote. Over honderden traptreden dalen we af door het idyllisch kastanje- bos en bereiken niet veel later Vico Morcote.
